موسی بن جعفر الکاظم، یا موسی کاظم هفتمین امام شیعیان بعد از پدرش جعفر صادق می باشد. موسی کاظم در روز 7 صفر سال 128 ه. ق. در ابواء (منطقه‌ای در میان مکه و مدینه) به دنیا آمد.

 اِمام کاظم سلام الله علیه : «طوبى لِلْمُصْلِحینَ بَیْنَ النّاسِ، اُولئِکَ هُمُ الْمُقَرَّبونَ یَوْمَ الْقیامَةِ؛»
«خوشا به حال اصلاح‏ کنندگان بین مردم، که آنان همان مقرّبان روز قیامت‏ اند.»
         
امام کاظم (ع) : جاهِدْ نَفْسَکَ لِتَرُدَّها عَن‏ هَواها، فإنَّهُ واجِبٌ علَیکَ کجِهادِ عَدُوِّکَ؛> 
<براى بازداشتن نفْس خود از خواهشهایش با آن مبارزه کن که مبارزه با نفْس، همچون مبارزه با دشمنت، بر تو واجب است.

امام کاظم (علیه السلام) : «صاحب هذا الامر، هو الطرید الوحید الغریب الغائب عن أهله الموتور بأبیه».
«صاحب این امر ـ حضرت مهدى (علیه السلام) ـ رانده شده، تنها، غریب، غائب و دور از اهل و خونخواه پدر خویش مىباشد.»

امام کاظم علیه السلام : ثَلاثَةٌ یَجلینَ البَصَرَ : النَّظَرُ إلَى الخُضرَةِ و النَّظرُ إلَى الماءِ الجاری و النَّظَرُ إلَى الوَجهِ الحَسَنِ

امام کاظم علیه السلام :سه چیز دیده را روشنى مى بخشد : نگاه به سبزه ، نگاه به آب جارى و نگاه به صورت زیبا .

امام کاظم علیه السلام : الحَمّامُ ـ یَومٌ و یَومٌ لا ـ یُکثِرُ اللَّحمَ و إدمانُهُ فی کُلِّ یَومٍ یُذیبُ شَحمَ الکُلیَتَینِ ؛

امام کاظم علیه السلام :یک روز در میان حمّام رفتن ، بر گوشت بدن مى افزاید ، و هر روز به حمّام رفتن چربى کلیه ها را آب مى کند [سبب لاغرى مى شود] .

 امام کاظم علیه السلام : مَنِ اسْتَشارَ لَم یَعدَم عِندَ الصَّوابِ مادِحَا و عِندَ الخَطَإِ عاذِرا ؛

امام کاظم علیه السلام :کسى که مشورت کند ، اگر کارش را درست انجام دهد ، مردم او را بستایند و اگر به خطا رود ، معذورش دارند .

امام کاظم (علیه السلام) فرمود: افطارى دادن به برادر روزه دارت از گرفتن روزه (مستحبى) بهتر است.

قالَ الإمام موسى بن جعفر الکاظم (علیه السلام) : ما مِنْ بَلاء یَنْزِلُ عَلى عَبْد مُؤْمِن فَیُلْهِمُهُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّعاءَ إِلاّ کانَ کَشْفُ ذلِکَ الْبَلاءِ وَشیکاً، وَ ما مِنْ بَلاء یَنْزِلُ عَلى عَبْد مُؤْمِن فَیُمْسِکُ عَنِ الدُّعاءِ إلاّ کانَ ذلِکَ الْبَلاءُ طَویلاً، فَإذا نَزَلَ الْبَلاءُ فَعَلَیْکُمْ بِالدُّعاءِ وَ التَّضَرُّعِ إلَى اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.

حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمود : نیست بلائى که بر مؤمن وارد شود مگر آن که به وسبله دعا سریع بر طرف مى گردد; و چنانچه دعا نکند طولانى خواهد، پس هنگامى مصیتى و بلائى وارد شد، به درگاه خداوند دعا و تضرّع کنید